مطالعه تطبیقی کیفیت زندگی در بافت های غیر رسمی و برنامه ریزی شده شهر همدان (مطالعه موردی: محله دیزج و شهرک الوند)

مفهوم کیفیت با هدف ارتقاء ساکنان رویکردی است که طی سال های اخیر در طرح های شهری مورد توجه قرار گرفته است. هدف کلی پژوهش ارزیابی کیفیت زندگی شهری و بررسی آن در سکونت گاه هایی با بافت خودرو و برنامه ریزی شده با مطالعه موردی شهرک ولیعصر(دیزج) به عنوان سکونت گاه غیر رسمی و شهرک الوند به عنوان محله برنامه ریزی شده در جوار آن می باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی می باشد. همچنین شیوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای، اسنادی و میدانی می باشد. در روش میدانی پرسشنامه با حجم نمونه 120 عدد بین ساکنان دو محله توزیع شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون های آماری همبستگی در spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. براساس نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بین متغیرهای مستقل پژوهش(درآمد، اشتغال، تحصیلات)با متغیر وابسته کیفیت زندگی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد همچنین بین سایر متغیرهای مستقل مانند سن، مدت اقامت و مهاجرت رابطه معناداری با متغیر وابسته کیفیت زندگی وجود ندارد. به طوری که تحلیل های مربوط به میانگین نیز نشان داد که متغیرهایی مانند درآمد، اشتغال و تحصیلات نیز تأثیر مستقیمی در افزایش کیفیت زندگی دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، رضایتمندی ، اسکان غیررسمی ، بافت برنامه ریزی شده