بررسی تطبیقی رابطه روایت و روایت گری در کیفیت فضایی معماری و سینما

روایت در فضا در طول زمان، امکان شناخت کامل از فضای موجود را به دست می دهد.در حقیقت روایت را می توان ابزاری جهت بیان فضا در طول زمان دانست. الگوهای روایتی در فیلم، فضا را تعریف کرده و به آن اهمیتی بیانی می دهند. همچنین روایت در فضای معماری امکان دریافت تجربیات جدید و ادراک فضایی را به دست می دهد. بنابراین مفهوم روایت به مثابه الگویی مشترک در سینما و معماری از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. ولیکن آن طور که باید به مفهوم روایت و روایت گری چه در سینما و چه در عرصه ی معماری، توجه نشده است. در این مقاله ابتدا به شناخت مفهوم روایت در فضای معماری و چگونگی دریافت آن در فضای معماری پرداخته می شود و سپس مفهوم روایت در سینما و اهمیتی که الگوهای روایتی در بیان فضاها و روحیه ی خاص فیلم دارد، مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت چنین نتیجه می شود که اساس نمامی تجربیات فضایی و درک فضا متکی بر روایت است و به عنوان الگویی که هر دو عنصر فضا و زمان را در خود جای می دهد، در فضای مجازی فیلم و فضای فیزیکی معماری می تواند بیانگر احساسات و عواطف و منشا تجربیات جدید در فضا و القا کننده ی هدف خاص فیلم ساز و معمار باشد.

کلیدواژه ها:

روایت ، روایت گری ، فضا ، معماری ، سینما