بررسی عوامل انسانی - محیطی مؤثر بر کیفیت فضای مشاع بین واحدهای مسکونی آپارتمانی

رویکردهای جدید برنامه ریزی و طراحی در زمینه مسکن متکی به الگوهای جامع بین رشته ای است. این رویکردها که در سال های اخیر در کشورهای مختلف جهان مورد توجه بوده اند، به هماهنگی جنبه های انسانی و محیطی طراحی اهمیت بیشتری داده اند. از سوی دیگر افزایش تراکم و جمعیت روز افزون شهرها و رو کردن مردم دارای فرهنگ ها و سنت های متفاوت به سمت آپارتمان نشینی، مشکلات متعددی را در زمینه برنامه ریزی و طراحی فضاهای مشاع و نیمه خصوصی ایجاد کرده است؛ که وظیفه ی طراحان را در باب شناخت تفاوت ها و نیازهای کیفی و روانی مردم سخت تر می کند. در این مقاله عوامل اصلی انسانی و محیطی مؤثر بر کیفیت فضای مشترک میان واحدهای آپارتمانی موجود در یک طبقه، بررسی و دسته بندی شده اند و مثال هایی از این فضاها در چند آپارتمان ساخته شده در شهر تهران جهت درک بهتر موضوع ارائه شده است. برخی از این عوامل عبارتند از : تداوم کالبدی- اجتماعی واحد های مسکونی با محیط اطراف، ایجاد خلوت و تعامل اجتماعی کنترل شده و چگونگی برقراری و احساس امنیت برای ساکنین. اگرچه بررسی و تحلیل هر یک از این عوامل نیازمند بحثی طولانی است، توجه دادن به هریک از آن ها و تبین رابطه بین آن ها می تواند راه گشای بحث های تفصیلی و دقیق تر بعدی باشد.

کلیدواژه ها:

فضای مشاع مسکونی ، تداوم کالبدی ، محرمیت ، تعامل اجتماعی ، امنیت