برنامه ریزی مسکن شهر میبد در استان یزد با رویکرد توسعه پایدار

مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای زندگی انسان هاست و به عنوان کوچکترین عنصر تشکیل دهنده سکونت گاه ها و به وجود آورنده یکی از پدیده های جغرافیایی به شمار میرود. لزوم توجه به مسکن و برنامه ریزی آن در راستای توسعه پایدار شهری در چهارچوب برنامه ریزی ملی، منطقه ای و شهری بیش از پیش احساس میشود تا بهره گیری از دانش و تکنیک های برنامه ریزی ، مشکلات شهروندان را برطرف کرده و در نتیجه محیطی آرام و سرسبز، همراه با امنیت و آسایش و رفاه برای آنان فراهم شود. بدین منظور این مقاله ضمن اشاره کوتاهی به ادبیات نظری و عملی مسکن و توسعه پایدار با برسی شاخص های کمی و کیفی مسکن شهر میبد برای شناخت وضعیت مسکن این شهر و به کارگیری این شاخص ها و شاخص های برگزیده زیست اجتماعی و ارزیابی وضعیت پایداری در مجموعه مناطق مسکونی و محله های این شهر میپردازد. در این مقاله سعی شده با توجه به معیارهای در نظر گرفته از روش تحلیل سلسله مراتبی و یا AHP بهره گرفته شود تا معیاری که بیشترین تاثیر را در بازار امروز مسکن دارد شناسایی شودهدف این مقاله بررسی توسعه پایدار شهر میبد و برنامه ریزی مسکن آن است. پژوهش از نوع کاربردی – توسعه ای و روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است . در این پژوهش از مدل های کمی و نرم افزار های رایانه ای استفاده شده است. با توجه به آمارهای موجود، به ویژه پژوهش میدانی ، اقدام به بررسی و شناخت وضعیت مسکن شهر میبد، به لحاظ شاخص های کمی و کیفی در دوره های گذشته و حال در دوره های گذشته و حال شده است. تکنیک به کار برده شده در این کار مدل AHP می باشد نتایج این پژوهش، بیانگر پیشرفت به نسبت مناسب شاخص های کمی و کیفی در دهه 1375-1385 است که با روند توسعه پایدار در ارتباطی معنادار بوده است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، برنامه ریزی شهری ، روش تحلیل سلسله مراتبی ، شهر میبد ، سکونت گاه