پژوهشی در هنر کاشیکاری دوره قاجار با تاکید بر مسجد جامع زنجان

هنر کاشیکاری در ایران قدمتی چند هزار ساله دارد و آغاز ساختآن به دوران باستان برمیگردد. شاهکارهای این هنر در عهد باستانآجرهای لعابدار کاخهای هخامنشیان و در دورهی اسلامی تزییناتکاشیکاری مجموعههای مذهبی مانند مساجد است .بیشترین بستر زمانی که هنرکاشیکاری ایران در آن به رونق و شکوفایی رسید دوران اسلامیاست . به دلیل افزایش روزافزون ساخت بناهای مذهبی در این دوره نیازبیشتری به حفاظت و تزیین مناسب برای بناها احساس میشد. بههمین سبب کاربرد کاشی بیش از پیش در دوران اسلامی و در دوره قاجار مورد توجههنرمندان قرار گرفت. در طی قرون متمادی انواع مختلفی از کاشیها ابداع شدند که با توجه به موقعیت زمانی و مکانی کاربردهایمتفاوتو متنوعی داشتهاند. اما امروزه برخی از این کاشیها کاربرد خود را از دست دادهاند و تعداد کمتری از آنها در تزیین بناهای مذهبی وسنتیمعاصر به کار میروند. برخی از کاشیهای مورد استفاده در تزیین بناهایمذهبی و سنتی معاصر عبارتند از:کاشی معرق،سرامیک،کاشی معقلی، کاشی هفت رنگ،و... در این پژوهش به روش توصیفی وشیوه گرداوری کتابخانه ای به بررسی کاشیهای مسجد جامع زنجان که معماری اسلامی ایران در دوره قاجار است؛ می پردازیم

کلیدواژه ها:

هنرکاشیکاری ، دوره قاجار ، مسجدجامع زنجان ، معماری اسلامی