رابطه بین اضطراب رقابتی ادارک شده با انتظارات خودکارآمدی هندبالیستها

اضطراب بر عملکرد بازیکنان ورزشی از راه فیزیولوژیکی، شناختی و رفتاری تأثیر میگذارد. اضطراب زیاد موجب کاهش عملکردمیشود و در این حالت باید با آن مقابله کرد. وینبرگ و گولد(1995 (بیان کردند که اضطراب یک حالت احساس منفی که با عصبانیت و نگرانی همراه است و عامل آن فعالیت یا انگیختگی جسمی می باشد. باندورا (1997 (اظهار کرد خودکارآمدی به احساس عزت نفس، ارزش خود، احساس کفایت و کارایی در برخورد با زندگی اطلاق میشود یا به عبارتی خودکارآمدی باورها یا قضاوتهای فرد به توانائیهای خود در انجام وظایف و مسئولیتها اشاره دارد. اضطراب تأثیر زیادی بر خودکارآمدی ورزشکاران دارد که مربیان و روانشناسان باید با آنها مقابله کنند تا اثرات اضطراب را تا حد ممکن کاهش دهند تا عملکرد ورزشکاران بهبود یابد. بنابراین در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا به بررسی رابطه بین اضطراب رقابتی ادارک شده با انتظارات خودکارآمدی هندبالیستها پرداخته شود. روش شناسی: پژوهش حاضر به روش همبستگی انجام شد که جامعه آماری آن هندبالیستهای پسر استان آذربایجان غربی در سال 93 بودند(76=N (که به صورت در دسترس، پرسشنامه سیاهه اضطراب رقابتی (2R-CASI (و خودکارآمدی عمومی شرر (SGSES (را پاسخ دادند.یافتهها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین خرده مقیاسهای اضطراب جسمانی با خودکارآمدی رابطه معنادار منفی و بین خودکارآمدی و اعتماد به نفس رابطه معنادار مثبت وجود دارد(05.03 . (نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان عنوان کرد که کاهش اضطراب ورزشی هندبالیستها، باعث فزایش خودکارآمدی آنها میشود.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، خودکارآمدی ، ورزشکاران هندبال