تعیین موانع مؤثر در مشارکت ورزشی بیماران دیابت نوع 2

مقدمه : دیابت یکی از مشکلات اصلی سیستم بهداشتی در جهان است. بار اقتصادی دیابت بسیار بزرگ و درحال رشد است. با توجه به هزینههای اقتصادی و اجتماعی دیابت نوع 2 ،انجام اقدامات لازم برای کنترل بیماری بسیار ضروری میباشد در حالی که افراد دیابتی معمولاٌ زندگی راکد و بیتحرکی را برای خود انتخاب میکنند. شواهد نشان میدهد که تغییر سبک زندگی که شامل اجرای فعالیتهای بدنی و کاهش کم تحرکی است، میتواند در پیشگیری و کنترل دیابت و عوارض آن کمک کننده باشد. هدف از تحقیق حاضر، تعیین موانع مؤثر در مشارکت ورزشی بیماران دیابت نوع 2 میباشد. تعیین موانع و ارائه راهکارهای مناسب جهت حضور در فعالیتهای ورزشی برای افراد دیابتی، که به عنوان خط شروع پیشگیری و کنترل دیابت نوع 2 محسوب میشود ضروری است. روش شناسی : پژوهش حاضر از نوع توصیفی است جامعه آماری بیماران دیابت نوع 2 شهرستان بناب میباشد که 42 نفر به عنوان نمونه آماری که با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدهاند و برای آزمون فرضیهها از آزمون آماری t تک نمونهای و نیز از نرم افزار spss برای تحلیل دادهها استفاده شدهاست.نتایج : نتایج به دست آمده نشان میدهدکه موانع اجتماعی، فرهنگی، فردی و روانشناختی، نگرش خانواده و امکاناتی-اقتصادی و مدیریتی بررسی شده با آزمون t تک نمونهای مورد تأیید قرار میگردد و با توجه به اولویت بندی فریدمن، از بین موانع موجود، موانع امکاناتی- اقتصادی و مدیریتی (06/4 (بیشترین و موانع خانوادگی (152 (کمترین رتبه را دارند.نتیجه گیری: نظر به این که نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین مانع فعالیت ورزشی بیماران دیابت نوع 2 مربوط به عامل امکاناتی – اقتصادی و مدیریتی میباشد. نیاز به برگزاری برنامههای فعالیتهای ورزش که کمترین بار مالی را برای بیماران خاص باشد داشته باشد، ضروری است.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع 2 ، مشارکت ورزشی ، موانع مشارکت ورزشی