اثر یک برنامه اصلاحی شش هفته ای بر بهبود کف پای صاف و تعادل ایستای دانش آموزان دختر بستان آباد

عارضه کف پای صاف میتواند با تعادل و کنترل پاسچر مبتلایان ارتباط داشته باشد. همچنین بهبود عارضه مذکور از طریق برنامه های تمرینی اصلاحی همواره مورد بحث بوده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر یک برنامه اصلاحی شش هفتهای بر بهبود کف پای صاف و تعادل ایستای دانش آموزان دختربود. روش تحقیقمطالعه از نوع نیمه تجربی و نمونه آماری شامل 60 دانش آموز دختر 12 تا 14 سال دارای کف پای صاف بودکه به دو گروه تجربی (45 (نفرو گروه شاهد (15 (نفر تقسیم شدند. نمونهها با استفاده از روش افت ناوی انتخاب شدند. ارزیابی تعادل ایستا بوسیله دستگاه تعادل سنج بیودکس صورت گرفت. اطلاعات ثبات پاسچر در سه جهت قدامی - خلفی، داخلی خارجی و شاخص کلی تعادل بدست آمد . از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای سنجش توزیع طبیعی دادهها، آزمون فرضها از آزمون ویلکاکسون، یومن ویتنی و t وابسته با سطح معناداری .شد استفاده P<0/05نتایجنتایج نشان داد که میان پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معنی داری در جهت بهبودعارضه وجود دارد ( 001/0=p ،(و تفاوت میان پس آزمون دو گروه تجربی و شاهد هم معنی دار است (003/0=p (به علاوه، بین پیش آزمون و پس آزمون شاخص تعادل قدامی خلفی (03/0=p (و شاخص کلی گروه تجربی تفاوت معنی دار در جهت بهبود تعادل مشاهده شد (005/0=p ،(اما در شاخص جانبی تفاوت معنی داری وجود نداشت(08/0=p .(از طرف دیگر، اختلاف معنی دار بین پس آزمون گروه شاهد و تجربی در هر سه شاخص ثباتی مشاهده شد (شاخص جانبی تعادل 04/0=p ،شاخص قدامی 005/0=p و شاخص کلی 009/0=p (و نتایج بهبودتعادل رادرگروه تجربی نشان داد. نتیجه گیری براساس یافتههای تحقیق، اصلاح کف پای صاف دانش آموزان دختر14 تا 12ساله و بهبود تعادل ایستای آنان با اجرای برنامه تمرینی منتخب از سوی معلمان، مربیان و درمانگران اکیدا توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

تعادل ایستا ، کف پای صاف ، تمرینات اصلاحی ، تعادل سنج بایودکس ، ثبات پاسچر