رابطهی شیوههای ارتباطی مدیران باشگاههای رزمی با ورزشکاران (مطالعهی موردی شهرستان تبریز)

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رایطهی بین شیوههای ارتباطی مدیران باشگاههای رزمی شهرستان تبریز با ورزشکاران میباشد.روششناسی: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی است. جامعهی آماری پژوهش کلیهی مدیران باشگاههای رزمی شهرستان تبریز میباشد، که طبق اعلام بخش آمار ادارهی کل ورزش و جوانان شهرستان تبریز 23نفر برآورد شد. تعداد نمونه برابر با تعداد جامعه بهدست آمد. ابزار گردآوری دادهها، از طریق مطالعات کتابخانهای و نیز پرسشنامه میباشد. از 23 پرسشنامهی توزیع شده، 19 پرسشنامه کامل و قابل استفاده بازگشت داده شد، لذا نرخ بازگشت پرسشنامه حدود 83 درصد بود. پرسشنامهی مورد استفاده از 2 بخش تشکیل شده است. بخش اول پرسشنامهی اطلاعات فردی (شامل: جنسیت، سن و ...) و بخش دوم پرسشنامهی استاندارد شناسایی ارتباطات در قالب 3 مؤلفه (زیردستان، مافوقها، همکاران) و 15 سؤال دو دامنهای میباشد؛ تجزیه و تحلیل دادهها، با استفاده از نرمافزار spss16 انجام گرفت؛ از آمار توصیفی برای طبقهبندی نمرههای خام و از آمار استنباطی کلموگروف - اسمیرنوف جهت آزمون نرمال بودن توزیع دادهها و از آزمونهمبستگی پیرسون برای آزمون فرضیهها استفاده شد.یافتهها: یافتههای حاصل نشان داد که، مدیران باشگاههای رزمی، برقرارکنندهی ارتباط مؤثر با ورزشکاران، مافوقها و همکارانشان هستند. بین ارتباط مدیر با مافوق و ارتباط مدیر با ورزشکار رابطه وجود دارد؛ بین ارتباط مدیر با مافوق و ارتباط مدیر با همکار و بین ارتباط مدیر با ورزشکار و ارتباط مدیر با همکار رابطهی معنیداری وجود ندارد. همچنین، بین سطح تحصیلات و ارتباط مدیر با سه گروه (ورزشکاران، مافوقها و همکاران) ارتباط معنیداری مشاهده نشد.نتیجهگیری: مدیران تربیتبدنی به دلیل تنوع امور اجرایی و ارتباط با افراد مختلف (ورزشکاران، مربیان ورزش، اعضای هیئت علمی، دانشجویان و کارکنان) و به منظور حصول اثربخشی به ارتباطات مؤثر و بسیار کارا در دستیابی به اهدافشان نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

باشگاههای رزمی ، شیوههای ارتباطی ، مدیران ، ورزشکاران