بررسی مقاومت و نفوذپذیری آب دربتن های پلیمری و تاثیرآن درمحیط زیست

امروزه نقش بتن بعنوان پرمصرف ترین مصالح ساختمانی درتوسعهز یرساختهای عمرانی و اقتصادی جوامع امری انکار ناپذیر است با توجه به میزان مصرف بالای بتن و نیاز روزافزون به تولید سیمان توجه به اثرات مخرب زیست محیطی این مادها زجمله سهم حدود 7درصدی انتشار از CO2 درجو مصرف قابل ملاحظه انرژی ازقبیل برق و سوخت فسیلی امری اجتناب ناپذیر بوده و ارایه محصولات جایگزین دور ازانتظار نمی باشد ازاین رو یکی ازراهکارهای تولید بتنی سازگاربا محیط زیست کاهش مصرف OPC یا سیمانهای پرتلند معمولی و استفاده ازچسباننده های پوزولانی فعال شده می باشد تولید ژئوپلیمرها بعنوان موادچسبنده دربتن منجر به تولید بتن ژئوپلیمر شده که به عنوان یک راهکار علمی و عملی میتواند جایگزینی مناسب برای بتن با سیمانهای پرتلند معمولی باشد ضمنا بالا بردن مقاومت و همچنین کاهش نفوذپذیری نیز یکی دیگر ازعوامل جایگزین سیمان معمولی می باشد جهت رسیدن به هدف نیاز به بررسی موادافزودنی مناسب جهت بالا بردن مقاومت و همچنین کاهش نفوذپذیری می باشد که دراین تحقیق بررسی تاثیر نانوسیلیس برروی بتنهای سیمانی پلیمری ازنوع استایرنبوتادین بوده SBR که بانام تجاری لاتکس دربازار یافت میشود و برای ساخت نمونه ها ازدرصد های وزنی پلیمر 10و15 و 20 نسبت به سیمان استفاده شده است