بررسی نقش مایه ها و تحولات تصویری نگاره ی جدال رستم و دیو سپید در مکتب شیراز

با نگاهی به مطالعات انجام شده به راحتی می توان دریافت کهبررسی و تحلیل نگارگری ایران از جمله کمبود منابع مکتوبمستقیم ،غالباً بر محور اصلی مطالعات تاریخی به معنای قدیم آن –متمرکز بوده و کمتر در حوزه مطالعات نظری به نقد موضوعیپرداخته شده است.این مقاله نخست نقش دانش مایه ها که یکی از موارد مهم حوزهی مطالعات آیکونوگرافی محسوب می شود، معرفی نموده. سپس ازطریق این مفهوم نگاره ی خوان هفتم رستم را بررسی کرده.در تحلیل این عناصر چنین به نظر می رسد که نمید پردازی وآذین نگری از کهن ترین روزگار در هنر تصویری این سیرزمینمعمول بوده. این عناصر صرفاً خصلت زیبایی یا بیانی ندارند بلکهعلاوه بر آن آشکار کننده پیوندهای زیبایی شناختی جنبه هایزندگی اند. در این نوشتار می توان به این نتیجه اذعان داشت کهاستفاده از عناصر و نقش مایه های نمادین ادبی در دوره هایمختلف نگارگری ایران از طریق تصاویر اتفاقی نبوده و صورتمستقلی نداشته است. بلکه روند تکاملی را در صورت و محتوا طیکرده است و در جهت تأکید به معانی اسطوره ای باستانی به طورآگاهانه به کارگرفته شده است.

کلیدواژه ها:

نقش مایه ها ، آیکونویرافی ، خوان هفتم ، شاهنامه