مطالعه تجربی تأثیر توسعه کیفی نظام مالی بر رشد اقتصادی (مورد ایران)

از لحاظ نظری، انتظار می رود توسعه مالی، تخصیص منابع به بهره ورترین کاربردها را تسهیل کرده و باعث افزایش رشد اقتصادی شود. با این وجود، برخی الگوهای نظری و شواهد تجربی مخالف، حاکی از آن است کهتوسعه مالی، در موارد مختلف، دارای اثرات متفاوت و گاه متضاد بوده است. به ویژه، توسعه کیفی نظام مالی (نوآوری های مالی ) علاوه بر افزایش کارایی خدمات مالی و به تبع آن کارایی کل نظام اقتصادی، به طوره مزمان زمینه سوداگری مقرراتی نهادهای مالی را فراهم م ی کند . سوداگری مقرراتی، تلاش نهادهای مالی برای عدول از مقررات سیاستی یا نظارتی برای کسب سود بیشتر است، که باعث انحراف متغیرهای اساسیاقتصادی از مقادیر بهینه آنها می شود و می تواند بر رشد اقتصادی تأثیر منفی بگذارد. در این مطالعه تجربی، تأثیر توسعه کیفی نظام مالی برموجودی سرمایه سرانه در اقتصاد ایران، از مجرای ب ی اثر کردن محدودیت های اعتبار بانکی تبیین خواهد شد. الگوی مورد استفاده مبتنی بر یک الگوی رشد اقتصادی پولی-مالی است که با افزودن تأثیر صادراتنفت به شکل ناپارامتریک، به صورت نیمه پارامتری تصریح و با استفاده ازداد ههای اقتصادی ایران در دوره زمانی سا لهای1391-1369 براورد می گردد. بر اساس نتایج مطالعه، توسعه کیفی نظام مالی باعث کاهش سطح سرمایه سرانه خواهد شد . ضمن آنکه، بهینگی سطح نسبت سپرد ههای قانونی در نظام بانکداری ایران نیز قابل استنتاج خواهد بود

کلیدواژه ها:

توسعه مالی ، نوآوری مالی ، رشد اقتصادی ، سرمایه سرانه حقیقی ، الگوی نیمه پارامتری