انطباق رفتارهای ارتباطی آموختنی با داستان های مولوی

این مقاله به بررسی و تطبیق ارتباطات به عنوان رفتاری آموختنی،در داستان های مولانا می پردازد و برای هر یک از سه نظریه ی مهم و موجود در حوزه ی آموختن رفتارهای ارتباطی و اجتماعی؛شرطی شدن کلاسیک،یادگیری وسیله ای یا ابزاری و یادگیری اجتماعی،مصداق هایی را در داستان های پندآموز مولوی فرآهم می آورد،پس از مطالعه ی موردی داستانها معلوم می گردد که تعداد موارد یافت شده،فراوان است،اما برای گنجاندن مطالب در این مقاله به رمزگشایی از یکی،دو،داستان برای هر نظریه،بسنده می شود.همچنین جایگاه تمییز،به عنوان یک اصل و ضرورت مهم در رفتار های ارتباطی و اجتماعی جداگانه در کل اشعار مولوی با ذکر بیت هایی مهم،بررسی و در قالب نموداری دسته بندی می گردد و در ادامه نموداری درختی با شش شاخه اصلی و چهار زیر شاخه بدست می آید،که موجب محسوس و مشهود تر شدن نتایج تحقیق می شود.

کلیدواژه ها:

داستان های مولوی ، ارتباطات انسانی ، تعامل اجتماعی ، تمییز