شناسایی و کاهش احتمال وقوع ریسکهای زیرساختی در صنعت آتش نشانی بااستفاده از روش تجزیه و تحلیل عوامل شکست و آثار آن (FMEA)با رویکرد برنامه ریزی خطی

ریسک و عدم اطمینان در محل کار از مهمترین عوامل کاهش بهره وری در هر سیستمی می باشد. بنابراین شناسایی ریسکها قبل از وقوع و تلاش برای کاهش احتمال وقوع آنها به منظور بالا بردن درصد موفقیت از اهمیت ویژه ای در تمامی صنایع برخوردار است. از طرفی عدم وجود زیرساختهای لازم در هر صنعت نیز خود پدیدآورنده ریسک بوده که اثرات زیادی درکاهش درصد موفقیت دارد. هدف از این تحقیق در ابتدا شناسایی مخاطرات و ریسکهای زیرساختی بالقوه در صنعت آتش نشانی و سپس تلاش برای کاهش احتمال وقوع آنها می باشد. جهت حصول اهداف تعریف شده از روش تجزیه و تحلیل عوامل شکست و آثار آن استفاده گردیده است. فرآیند شناسایی ریسکهای زیرساختی از طریق مصاحبه رودررو با فرماندهان وسرپرستان سازمان آتش نشانی و ایستگاه 25 انجام شده است. پس از شناسایی ریسکهای زیرساختی موجود در ایستگاه آتش نشانی، جهت شناسایی ریسکهای زیرساختی قابل کنترل پرسشنامه ای طراحی شد که طی این پرسشنامه 17 ریسکزیرساختی قابل کنترل شناسایی گردید. پس از آن جدول اولویت بندی ریسکها با در نظر گرفتن احتمال وقوع، احتمال شناسایی و شدت اثر ریسک با هدف اولویت بندی آنها بکار گرفته شد. سپس با استفاده از برنامه ریزی خطی عدد صحیح،مدلی جهت کمینه سازی احتمال وقوع ریسکها ارائه شده که طی این مدل مجموع احتمال وقوع ریسکها تا حد قابل توجهی کاهش یافته است. در نهایت نیز چهارچوبی جهت شناسایی و کاهش ریسکهای زیرساختی صنعت آتش نشانی پیشنهاد گشته است.

کلیدواژه ها:

ریسکهای زیرساختی صنعت آتش نشانی ، روش تجزیه و تحلیل عوامل شکست و آثار آن ، برنامه ریزی خطی