آسیب شناسی و راهبرد حفاظت در مناظرفرهنگی(نمونه موردی: شهر تاریخی بیشاپور)

متظر قرهتگی مغهومی است در بردارنده ارزش های قرهنگی و طبیعی که نشانگر تعامل میان انسان و طبیعت در طول تاریخ است. مناظر فرهنگی آثار ارزشمندی هستند؛ در برگیرنده، نگهدار تده و نشان دهنده هویت و تاریخ یک منطقه و ساکنان آن، و به همین دلیل حفاظت از مناظر فرهنگی و ارزش های آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. شهر بیشاپور حاصل یک تجربه تاریخی و زیستی در بستری خاصی از شرایط طبیعی و اقلیمی است که در جغرافیای قرهنگی ایران شکل گرفته است و در زمره یکی از برجستهترین متاظر فرهنگی این سرزمین به شمار میرود. حقاظت از منظر فرهنگی شهر تاریخی بیشاپور به عنوان یک میرات ارزشمند جهاتی متوط به حغاظت از ویژگیهای فرهنگی، طبیعی و کالبدی این شهر به شکل تو آمان است. بررسی و شناخت مناظر فرهنگی منوط به درک صحیحی از واژگان مرتبط با آن است. آسیب شناخت مؤلغه های مخرب - که بنیان مناظر فرهنگی را تهدید می کند - و طبعاً فرایتد احیاء در متاظر فرهنگی با آنچه که تحت عنوان فرایند آسیب شتاخت و احیاء در سایتهای تاریخی آنجام می شود مقولهای کاملاً متقاوت است. از اینرو این پژوهش میکوشد با بررسی تموته موردی انتخاب شده با روشهای صحیح شناخت از آسیبهای وارد بر منظرهای معماری، که در مقام متظر فرهنگی جای می گیرند، به راهکاری مدون در ارائه روشهای احیای متاظر فرهنگی در سه مقیاسی بلندمدت، میان مدت و کوتاهمدت دست یابد. روش این پژوهشی بر مبتای پایش میدانی است که در مجموعه تاریخی بیشاپور صورت گرفته است. یافته ها و نتایج این تحقیق در ارائه دستورالعمل و روشهایی در بستر و گستره دانش آسیبشناسی و مداخله سنجیده تحت عنوان احیاء ، و درک صحیح ارتباط متقابل این دو، به پاسخهایی دست مییابد که مناظر فرهنگی را در جریان توسعه شتابدار امروزی از گزند تعدی ها و تخریب ها در امان نگاه داشته و بقای آنها را تضمین مینماید.

کلیدواژه ها:

منظر فرهنگی ، آسیب شناسی ، بیشاپور ، متظر تاریخی ، حفاظت