بررسی کاربری اراضی شهری در طرح تفصیلی جدید؛ مطالعه موردی منطقه 3 شهرتهران

امروزه رشد جمعیت از یکسو و محدودیت منابع از سوی دیگر دست اندرکاران توسعه را با شگفتی مواجه ساخته است. تغییرات کاربری سرزمین، به طور عمده، از عوامل بزرگ مقیاسی مانند مباحث اقتصاد جهانی و اقلیم تأثیر می پذیرد و در کنار تغییرات جمعیتی و سیاستهای محلی نقش تعیین کننده ای دارند شهر به مثابه بخشی از سلسله مراتب سیستم فضایی و تقسیمات سیاسی- جغرافیایی هر کشوربراساس شاخصهای مختلفی مانند نوع حکومت، مدیریت، سطح آگاهی، علاقمندی اجتماعی و مشارکت مردم درنظام تصمیم گیری شکل می گیرد. مسائل امروز شهرهای ایران، از سرشت پیچیده شهر سرچشمه می گیرد. این سرشت دارای دو وجه است: یکی فرایند شهر نشینی مانند مسائل اجتماعی- اقتصادی، زیست محیطی ،ارتباطات و مانندآن، و دیگری فرایند خرد و اندیشه شهرسازی، که برای مسائل شهر نشینی و شهر سازی راه حل ارائه می دهد این پژوهش، پس از بیان مسأله و ارائه حدود و ثغور موضوع، به بیان مواد و روشهای تحقیق می پردازد. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی – توسعه ای و از لحاظ نوع روش تحقیق، پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی است. که داده ها، اطلاعات و خروجی نرمافزارهای فنی- تخصصی با روش اسنادی یا کتابخانه ای گردآوری شده است. در بخش مطالعه میزان سرانه کاربری شهری در سطح منطقه 7 شهرداری تهران و مقایسه آن با معیارها و استانداردهای بهینه کاربری شهری و نحوه توزیع آن از روش معیاری و تطبیقی استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

کاربری ، منطقه ، طرح ، برنامه ریزی شهری ،