تحلیل کالبدی در برنامه ریزی شهری از منظر طرح تفصیلی جدید تهران، مطالعه موردی منطقه 3 شهرداری تهران

توسعه و تحول کالبدی شهر و فضای شهری در طول تاریخ حاکی از این است که ایجاد هیچ شهری با یک طرح مشخص و تغییر ناپذیری شروع نشده تا در مرحله ای معین تمام شود. میزان سرعت توسعه شهری موجب تغییرات وسیعی در الگوی کاربری سرزمین پیرامون شهر ها شده است. تأثیر رشد شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه و پیشرفته محسوس بوده است. با این حال، درکشورهای در حال توسعه، این میزان رشد سریع تر بوده و در نتیجه به تغییرات وسیعی در کاربری سرزمین منجر شده است. یک شهر زمانی دارای توسعه پایدار خواهد بود که در طول زمان از نظر زیست محیطی قابل سکونت و زندگی بوده و از نظر اقتصادی بادوام و از نظر اجتماعی همبسته و پایدار باشد، همچنین شهروندان بتوانند سکونت مناسب و زندگی سالم و سر زنده ای داشته باشند. پژوهش حاضر؛ براساس هدف، کاربردی و براساس روش توصیفی- تحلیلی می باشد که به ارزیابی یافته ها در چارچوب طرحتفصیلی جدید شهر تهران پرداخته است و با تحلیل فضایی- کالبدی؛ که سرانه کاربری ها و عدم تعادل سازگاری بین کاربری های شهری منطقه 7 تهران با هدف توسعه پایدار شهری ارزیابی نموده است. برای تحقق توسعه پایدار؛ سیاستها و اقدامات مرتبط با پایداری، معماری و برنامه ریزی همچنین توسعه اقتصادی - اجتماعی بایستی یکپارچه گردند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، برنامه ریزی ، طرح ، تحلیل ، شهر