مسکن گردشگر روستایی

این پژوهش با هدف ارتقاء بخشی نقش روستاهای ایران به عنوان مبداء سکونتگاهی انسان، تولیدکننده اصلی مواد غذایی، نیروی کار انسانی و ... تهیه شده است؛ همچنین روستاها همواره به عنوان یکی از نقاط هدف گردشگر داخلی و خارجی به حساب می آمده اند و ارتباط متقابل روستا و گردشگر و اثرگذاری هر یک بردیگری، موضوعی بوده که مد نظر نویسندگان پژوهش بوده است. در ابتدای مقاله، مسکن روستایی و کارکردهای مختلف آن مطرح شده و در پی آن آسیبشناسی روستایی در زمینه های مختلف طرح گشته و توسعه گردشگری روستایی به عنوان یکی از اهداف اصلی رفعکننده مشکلات روستایی پیشنهاد گردیده است. بامعرفی منظر فرهنگی، میتوان اذعان داشت که روستاهایی پتانسیل جذب گردشگر را دارند که در این زمینه پیشگام بوده و زمینه فرهنگی هویتی مناسبی نسبت به سایر روستاها دارند. در ادامه، مسکن و اقامتگاه - روستایی معرفی شده و دستورالعمل هایی برای ایجاد و تهیه آن ارائه شده است. در انتها سه نمونه روستایی که در زمینه گردشگری موفق عمل نمودهاند و دارای هویت و منظر فرهنگی شاخصی میباشند، به عنوان شاهد ارائه شده است. روستای میمند به عنوان قدیمیترین روستای ایران، در ابتدا معرفی شده است؛ چرا که روح تاریخ، فرهنگ و معماری منحصر به فرد دستکند آن، این روستا را در ایران و جهان شاخص نموده است. دوم روستا شهر ماهان است که به عنوان روستایی )باغ شهر( ییلاقی در حاشیه شهر کرمان، در همه فصول پذیرای گردشگران شهری بوده و امروزه در آن بستر مناسبی برای سرمایه گذاری در زمینه خرید و اجاره زمین، ملک و مسکن فراهم شده است؛ و در آخر روستای شهرستانک در حاشیه غربی کلان شهر تهران آورده شده که تقریباً شرایط مشابه با ماهان را دارا است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی روستایی ، توسعه گردشگری روستایی ، منظر فرهنگی ، مسکن گردشگر روستایی