معماری و موسیقی، استفاده از اشتراکات آنها در طراحی

در هنر همواره رابطهای ژرف میان موسیقی و معماری وجود داشته است. اما مدرنتیه باعت ایجاد تغییرات جدی در نوع ارتباط این دو حوزه شد. در دوران پیش از مدرن، یک مفهوم مشخص و واحد)مانند انسان، پویایی، تزئینات و...(وجودداشته است که منبع الهام هنرمند میشده است. در دوران پس از مدرن در این ساختار تغییراتی ایجاد شد به طوری که امروز، عدم وجود یک محوریت مشخص، وجود مفاهیم متعدد و تعدد پیامها در این حوزه مشهود است. معماری وموسیقی به عنوان تجلی بخشهایی از روح آدمی، دارای جلوههای مشابهی هستند. هر چند موسیقی با شنوایی و معماری با بینایی بیشتر نمود مییابد ولی هر دو هنر از وجوه مشابه فراوانی بهره بردهاند. امروزه دیدگاههای نوینی در تفسیرپدیدههای هنری وجود دارد که میان دنیای عینی و ذهنی خط و مرز قطعی نمیکشد و کمیتها را بدون کیفیتها درنظر نمیگیرد. با استفاده از این نگرش، معماری و موسیقی از لحاظ خاستگاههای اولیه، بنیانهای نظری، مفاهیم و...دارای مشابهتهای بسیاری هستند. هدف این پژوهش بازشناسی ارتباط موسیقی و معماری در دورههای مختلف واستخراج الگوهای کالبدی قابل استفاده در معماری امروز است. دستیابی به این هدف با شناسایی وجوه تشابه معماری وموسیقی در مبانی نظری با مطالعهای تاریخی صورت گرفته است. در این مقاله خلق فضای معمارانه با شناساییخصوصیات مختلف و محورهای اساسی موسیقی و معماری همچون انسان و درک او از فضا، القای پویایی در فضا، استفاده از الگوهای کهن و بیان احساسات صورت گرفته است. در تبلور ایدههای معماری میتوان شاهد جنبههای عملی مفاهیممیان موسیقی و معماری بود. نتایج بیانگر آن هستند وجوه مشترک میان معماری و موسقی میتوانند علیرغم تمایز در میان این دو هنر میتوان از آنها کلیتی یکپارچه، انگارهای معمارانه از مفاهیم مورد مطالعه ارائه داد.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، هنر کلاسیک ، روانشناسی موسیقی ، معماری