پاتوق در فضاهای شهری ایران (بررسی عنصر پیادهراه به عنوان یکبستر مناسب تعاملات اجتماعی)

فضاهای عمومی (شهری) به عنوان تجلیگاه کالبدی شهر باید نیازهای اجتماعی شهروندان را برآورده ساخته، بسترهای لازم را در دسترسی و تأمین خدمات مورد نیاز استفاده کنندگان فراهم سازند و شرایطی فراهم آورند تا تعاملات اجتماعی به صورت مداوم میان کاربران آن برقرار باشد تا زندگی و پویایی در رگهای شهر جریان داشته باشد. یکی از انواع اینفضاهای شهری پاتوق ها هستند که در اشکال گوناگون سبب ایجاد تعاملات اجتماعی مذکور میگردند. در ایران به دلایل مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و غیره، این اماکن چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی نقش خود را به درستی ایفا نکرده و اثرات منفی آن را به سایر کاربری ها و تعاملات شهری منتقل میکنند. در این مقاله سعی شده تا با بررسیحضور پررنگتر این فضاها در شهر، اهمیت آنها از نظر عملکرد انفرادی، ارتباط با سایر فضاهای شهری و تأثیرات متقابل آنها بر یکدیگر مورد توجه قرار گیرد و نیز عنصر پیادهراه به عنوان یکی از بسترهای مناسب جهت افزایش امکان تعاملات اجتماعی شهروندان، مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پاتوق ، فضاهای شهری ، تعاملات اجتماعی ، عملکرد فضا ، حضور مردم