بررسی سبک شناسی نگاره های شاهنامه شاملو(1008 ه.ق)

شاهنامه شاملو نسخه نفیس نویافته ایست که، در روز چهارشنبه 27 رمضان سال 1008 ه.ق به سفارش حسینخان شاملو در دارالسلطنههرات اتمام یافته است. نسخه 44 نگاره،دو سرلوح مذهب و دو لچکی در صفحه انجامه دارد و به خط نستعلیق جانی ابن محمدقاسم مشهور به«اصح کرمانی» است و اکنون در کتابخانه کاخموزه نیاوران نگهداری می شود.نظر به اینکه نسخه فوق موردبررسی پژوهشگران قرار نگرفته است، در پژوهش حاضر، هدف اصلی معرفی شاهنامه شاملو و بررسی سبک شناختینگاره های آن می باشد. در این میان دو سؤال اصلی مطرح می گردد : 1- شاهنامه شاملو مربوط به کدام دوره تاریخی است؟ 2- نسخه موردبحث دارای مشخصه های سبک شناختی کدام مکتب نگارگری ایران هست؟با بهره جستن از روش کیفی و توصیفی سبک شناختی، گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و از نوع بنیادی، به پرسش های فوق پاسخ داده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان خواهد داد که نگارگران این نسخه از الگوهای قبلی نگارگری ایران، همچون مکاتب نگارگری هرات، قزوین ومشهد در جهت اعتلای کیفیت نگاره ها، بهره جسته اند. همچنین با تکیه بر سبک نقاشی نگاره ها و تاریخ اتمام نسخه، می توان بیان کرد که شاهنامهشاملو در بستر نگارگری مکتب اصفهان شکل گرفته است و یکی از نسخ درباری نفیس کارگاه سلطنتی هرات در عصر صفوی محسوب می گردد.