اراه چهارچوبی مفهومی «فرایند طراحی شهری یکپارچه» در بستر همگرایی دو جریان «حفاظت» و «بازآفرینی» شهری

مطلب «فرایند طراحی شهری» به مثابه «جعبه ابزاری» از اصول طراحی، که متناسب با هر زمینه و الگوی زمانی به عنوان مبنای کار توسط طراحان شهری استفاده می گردد، فهم می شود براساس این تعریف ، فرایند طراحی شهری براساس تفکر باز، پویا و تکرار شونده شکل می گیرد به نحوی که خطی بودن این روند صحیح نیست و همواره بازخورد هر مرحله به مرحلی پیشین، بسیار اهمیت دارد با این حال نگاهی موشکفاانه در فرایندهای طراحی شهری، که طی سه دهه اخیر پیشرفت فزاینده ای داشته اند. اذعان می دارد که چنین برداشتی از «فرایند طراحی شهری» برداشتی «جزء گرایانه» به شمار می رو و به طبع نمی تواند بیانگر یک رویداد چند بعدی باشد از منظری دیگری پهناور بودن فرایندهای موجود در رشته و حرفه طراحی شهری، بالاخص در زمینه فرایند پیچیده «حفاظت و بازآفرینی شهری»، که به نوعی می توان گفت که در دوران ماصر، طراحی شهری چالشی است از مفاهیم همگرای «بازآفرینی شهری» ، یک فرایند و الگوی مفهومی جدید تحت عنوان« فرانید طراحی شهری یکپارچه در بازآفرینی» را برای بازشناسی و فهم «گونه» های متنوع روایتهای موثر در «حفاظت» «بازآفرینی» ، «بازآفرینی حفاظت مبنا» (به عنوان جامع ترین سیاست متاخر در مواجهه با زمینه تاریخی) و تمامی جریانهای طراحی شهری مرتبط با «بافت و زمینه تاریخی» را اقتضاد مینماید. این مدل مفهومی در صورتی که همه شمول و هوشمندانه تدوین شده باشد به سهولت در امر« ارزیابی» و تمییز «گونه » های طراحی های کالبدی و کارکردی از حیث ابزار تحلیل دوگانه «رویه یا فرایند» و «محتوا یا محصول» در احیای زمینه تاریخی شهر به طراحان کمک خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

فرایند طراحی شهری یکپارچه ، مکان تاریخی - فرهنگی ، حفاظت و بازآفرینی شهری ، بازآفرینی حفاظت مبنا