بررسی نقش مصالح کارا انرژی در معماری

یک سیستم شهری برایعملکرد خود نیاز گسترده به مواد و مصالح و همچنین انرزی درونی دارد مطالعات انجام شده حاکی از آن است که غالب جریانات ساخت و ساز تقاضای انرژی دارند این حوزه نه تنها انرژی مصرفی توسط برق و گاز را به خوداختصاص می دهد بلکهانرژی انباشته در مصالح ساختمانی را که به واسطه منشا منابع مورد استفاده قرار می گیرد و سپس در تغییرات صنعتی حمل و نقل به کار برده می شود را نیز مورد استفاده قرار می دهد از این رو نقش معمار در به تعادل رساندن انرژی با توده جاری شده در سیستم شهری (ازدیاد جمعیت شهرنشینی) اهمیت ویژهای می یابد و لذا معماران نیاز به روش طراحی جدید و تغییرات استراژیک در اسخت و ساز دارند که شرایط استفاده بهتر از مصالح و بهره وری انرژی در به کارگیری ساختمانها را فراهم نمایند. این مقاله نقش انرژی در تصمیمات طراحی و در جستجوی شرایط بهتر بهره گیری از فضاها به محلهای سکونتی مناسب و امن و کاربری تکنولوژی و انتخاب صحیح مصالح ساختمانی با کارایی انرژی بالا را مورد بررسی تحلیلی قرار می دهد تا به هدف اصلی که در ارتباط با به تعادل رساندن چرخه زندگی از طریق طراحی معماران و بهره گیری خلاقانه از مصالح می باشد نایل می شود.

کلیدواژه ها:

کارانرژی ، مصالح ساختمانی ، طراحی معمارانه ، تصمیمات استراتژیک