بررسی نقش درخت سرو در نگارگری مکتب تبریزدوم و مکتب اصفهان

در باورهای زرتشتی سرو نماد اهورا مزدا و در نزد ایرانیان درختی مقدس بود. در دیوارنگاره های تخت جمشید به وفور این نقش دیده می شود که نشان از احترام ایرانیان به این درخت است. در دوره اسلامی تقدس نقش سرو توجیهی تازه یافت. این نقش در هنرهای گوناگونایران و از جمله نگارگری به عنوان عنصری تزئینی به کار می رود بنابراین شناخت این نقش با توجه به تقدس و استفاده گسترده از این نقش در هنرهای اسلامی از اهمیت زیادی برخوردار است .در این پژوهش نقش سرو در دو مکتب نگارگری تبریز دوم و مکتب اصفهان با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش کیفی توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار می گیرد. سوال ما در این نوشته این است که انواع نقوش سرو در نگارگری مکتب تبریز دوم و اصفهان چیست ؟و تفاوت استفاده از نقش سرو در این دو مکتب چیست ؟نقش سرو براساس شکل ظاهری و عناصر دیگری مانند انواع نقوش پرنده یا آب روانی که سرو در کنار آن نمایش داده شده است به چنددسته تقسیم می شود. در این میان تنوع نقش سرو در نگاره های مکتب تبریز زیادتر بوده و استفاده از نقش سرو در نگارگری این مکتب جایگاهی ویژه ای داشته در حالی که تنها نقش به کار رفته سرو در مکتب اصفهان، نقش سرو کوهی است. در پژوهش پیش رو انواع نقش سرو به کار رفته در نگارگری و به صورت خاص سروهای به کار رفته در دو مکتب نگارگری تبریز دوم و اصفهان با توجه به زمینه آن هامورد بررسی و مقایسه قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

نقش سرو ، مکتب تبریز دوم ، مکتب اصفهان ، نگارگری