تحلیل علل بروز حاشیه نشینی در متن شهر بجنورد و ارائه راهبردهای ساماندهی آن

یکی از معضلات توسعه شهری ،گونه ای از سکونت با مشکلات حاد موسوم به حاشیه نشینی است.این پدیده درکشورهای در حال توسعه در حال گسترش فزاینده ای است؛ لذا به منظور جلوگیری از گسترش آن در آینده نیازمند شناسایی علل پیدایش و اتخاذ تدابیر ویژه برای ساماندهی می باشد. بجنورد از جمله شهرهایی است که به شدت با پدیده حاشیه نشینی مواجه بوده به گونه ای که بیش از 04 درصد مساحت آن در انحصار حاشیه نشینی است. با توجه به مسائل و مشکلات گسترده ای که بافت های حاشیه نشین با آن مواجه بوده و شهربجنورد در این خصوص دارای آمار بسیار بالایی می باشد لذا از این نظر پرداختن به موضوع حاشیه نشینی درشهر بجنورد و علل بروز گسترده آن در این شهر از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار می باشد. در این مقاله ازروش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها مطالعات اسنادی، پیمایشی و همچنین ارائه -پرسش نامه به متخصصان این حوزه در شهر بجنورد در قالب روش دلفی می باشد؛ که در ادامه روند پژوهشنظرات کارشناسان در ماتریس ارزیابی عوامل درونی و بیرونی و همچنین ماتریس برنامه ریزی راهبردهای کمی) QSPM ( قرار گرفته و در نهایت راهبردهای اولویت بندی شده جهت ساماندهی مناطق حاشیه نشین شهر بجنورد حاصل گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن است که از جمله مهم ترین عوامل موثر بر بروز این پدیدهدر شهر بجنورد، مهاجرت های روستا شهری و تقسیمات سیاسی دهه اخیر و همچنین نابرابری های فضایی می باشند؛ و راهبردهای با اولویت بالاتر برای حل این معضل، ساخت و سازهای برنامه ریزی شده در اراضی رهاشده، اعطای حق مالکیت قانونی و رسمی به ساکنین و نیز توجه بیشتر مسئولان شهری به ارائه خدماتزیرساختی به مناطق حاشیه نشین شهر بجنورد می باشد

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، حاشیه نشینی ، برنامه ریزی راهبردهای کمی ، بجنورد