درآمدی بر نظریات نوسازی و بهسازی بافت های کهن در جهان

از جمله سیاست های موثر و حساس توسعه شهری را می توان برنامه های مداخله در بافت های کهن شهری دانست. در حالی که شالوده و بافت کهن بسیاری از شهرهای دنیا با ارزش های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی کشور همخوانی دارند، اغلب تدوین سیاست های منسجم و جامع مداخله در این بافت ها مورد غفلت قرار گرفته است. با توجه به اینکه بافت های کهن اغلب در مراکز شهری واقع شده اند غفلت ا ز آنها باعث توسعه ی شهری به نقاط حاشیه ای شهرها شده و رشد پراکنده شهری را موجب شده است. گسترش افقى شهر پدیده اى است که در نیم قرن اخیر نه تنها در کشورهاى توسعه یافته بلکه در کشورهاى در حال توسعه نیز اتفاق افتاده است. این پدیده، گسترش فضایى بى رویه ى شهر به سمت نواحى حاشیه اى و بیرونى و به صورت توسعه ى کم تراکم و منفک است. از پیامدها و مشکلات پراکنش افقى بى رویه ى شهر می توان به از بین رفتن اجتماعات محلى، جدایى گزینى اجتماعى، افزایش هزینه ى زیرساخت ها و خدمات شهرى، افزایش طول و فاصله ى سفرهاى شهرى، افزایش مصرف انرژى، هزینه ى بالاى اجراى سیستم حمل و نقل عمومى، وابستگى بیشتر به استفاده از اتومبیل هاى شخصى در سفرهاى شهرى، تغییر کاربرى زمین هاى مرغوب کشاورزى و باغات اطراف شهر، آلودگى هوا، تخریب و آلودگى منابع آب و.. اشاره کرد که همه ى این محدودیت ها و مشکلات، موانعى در برابر دستیابى شهر به توسعه ى پایدار شهرى می باشد. این پژوهش به بررسی دیدگاه ها و نظریات مربوط به بهسازی و نوسازی بافت های کهن و سیاست هایی که در جهت بهبود وضع آنها مطرح شده است، می پردازد. روش تحقیق در این مقاله توصیفى تحلیلى بوده و از نوع کاربردى است و روش جمع آورى اطلاعات اسنادى کتابخانه اى است.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، نوسازی ، بافت های فرسوده ، بافت کهن