الگوی امنیت در توسعه گردشگری

صنعت گردشگری امروزه از جایگاهی اثربخش خود را در جهان مطرح ساخته است ضرورت همگامی با تغییرات پر شتاب و فزایندهء جهان مشمول،کشور را بر آن وا می دارد که در شرایط فراگیر و رقابتی کنونی دست به اقدامات منطقی و متناسب، از جمله تدوین استراتژی صنعت، بخصوص صنعت گردشگری بزند تا در عرصهء تحولات جهانی از حالت انفعالی بیرون آمده و با رشد مطلوب و توسعه فراگیر، شالوده جامعه ای توانگر را پایه ریزی کند. و هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر امنیت بر جذب گردشگران است که نقش بسزایی در رشد و توسعه‎ی پایدار کشور برخوردار است صنعت گردشگری به عنوان یک صنعت جذاب، پویا و درآمدزا حائز اهمیت می‎باشد و وجود گردشگری پویا و فعال در هر اجتماعی مستلزم وجود عوامل متعددی می‎باشد و یکی از عواملی که سبب توسعه پایدار این صنعت شده، امنیت و به ویژه امنیت اجتماعی می‎باشد. امنیت و گردشگری دو مقوله وابسته به یکدیگر در ارتباط تنگاتنگ در مناسبات داخلی و خارجی هستند. امنیت و گردشگری در تعامل دوجانبه هم می توانند تأثیر افزایشی بر هم داشته باشند و هم تأثیر کاهشی، بررسی فرضیات نیز نشان می‎دهد امنیت و احساس آن در نزد گردشگران از جایگاه والایی بر خوردار است که بین امنیت اجتماعی و روانی و انگیزه مسافرت و احساس امنیت اجتماعی و گردشگری رابطه مثبت و مستقیمی وجود دارد. به عبارتی هر مقدار احساس امنیت اجتماعی گردشگران افزایش یابد به همان اندازه تمایل آنان به اقامت در ایران و حتی سفرهای مجدد، بیشتر است احساس امنیت فردی و اجتماعی واحساس آرامش در پارک‎ها و گردشگاه‎ها که خود واجد ابعاد فردی و اجتماعی است، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. ارتقای سطح امنیتی پارک‎ها و گردشگاه‎ها موجب افزایش رغبت و تمایل شهروندان به فعالیت‎های گردشگری می‎شود. هدف این مقاله شناخت میزان احساس امنیت در گردشگاه‎ها و شناسایی رابطه‎ی آن با برخی از عوامل اجتماعی و محیطی است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه ، امنیت روانی ، امنیت اجتماعی