بررسی ضریب رفتار پلهای بتنی با جداگرهای الاستومریک انبساطی و بدون جداگر

جداگرها در پل وسیله ای مکانیکی است که وظیفه آن انتقال واکنش تکیه گاهی و نیروهای جانبی عرشه به پایه ها می باشد. با توجه به اینکه اکثر پل های موجود در کشور به وسیله جداگرهای غیر لرزه ای از نوع جداگرهای الاستومریک انبساطی جداسازی شده است، با این حال به تاثیر اینگونه جداگرها در ضریب رفتار پل ها در آیین نامه ها پرداخته نشده است. طوری که در آیین نامه طرح پل های راه و راه آهن در برابر زلزله (نشریه 463) اشاره ای به اثر جداگرها در تعیین پارامتر R نشده است. همچنین با مقایسه ضریب رفتار پل بدون جداگر و با جداگرهای الاستومریک انبساطی میتوان اثر جداگرها را مشاهده کرد. با بررسی نتایج تحلیل مقدار ضرایب رفتار پل بدون جداگر در جهت طولی و عرضی به ترتیب 4 و 5/67 و برای پل با جداگر الاستومریک 2/57 و 4/25 بدست آمد که ضریب رفتار بدون جداگر بیشتر از با جداگر می باشد که در این مقایسه اثر جداگر الاستومریک انبساطی مشهود است. چنانچه مشاهده می گردد تکیه گاه الاستومری موجب می شود رفتار غیرالاستیک زیرسازه کاهش یافته و به همین دلیل مقدار کلی ضریب رفتار سازه نیز کاهش می یابد. ضرایب رفتار پل ها در آیین نامه طرح پل های راه و راه آهن در برابر زلزله (نشریه 463) در جهت طولی و عرضی به ترتیب 3 و 5 هست که مقادیر ضریب رفتار در این پل بتنی بررسی شده با جداگر الاستومریک انبساطی از مقادیر ذکر شده در آیین نامه کمتر می باشد که به موجب این، می توان بررسی های بیشتری در مقدار ضرایب رفتار اینگونه پل ها کرد. همچنین در بررسی اثر کاهش دهانه ها در دو حالت مشاهده می شود که تاثیر قابل توجه ی بین ضریب رفتار پل های با دهانه های مختلف وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

پلهای بتنی ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، مفاصل غیرخطی ، جداگرهای الاستومریک ، ضریب رفتار