بررسی و ارزیابی رابطه بین رهبری اصیل و نوآوری سازمانی باتوجه به نقش واسطه ای سرمایه روانشناختی درسازمان ها

رهبری اصیل به عنوان یکی از رویکردهای نوین مدیریت سازمان ها، دارای اثرات و پیامدهای متعددی در سازمان ها می باشد. از جمله مهمترین این پیامدها و اثرات می توان به ارتقای سرمایه های روانشناختی موجود در سازمان و همچنین نواوری های سازمانی اشاره کرد، که رهبران اصیل زمینه ساز آن ها در سازمان های امروزی می باشند. به بیان دیگر این رهبران از یک طرف با تاثیر گذاری مستقیم بر ابعاد سرمایه های روانشناختی از جمله خودکارآمدی، تاب آوری، امیدواری و خوش بینی سازمانی، فرایند و حرکت به سمت نوآوری در سازمان را تسهیل کرده و از طرف دیگر با تاثیر گذاری بر نوآوری سازمانی و ابعاد آن از جمله نوآوری فرایندی، اداری و تولیدی، حرکت به سمت نوآورتر شدن سازمان ها را سرعت بخشیده و موجبات حفظ مزیت رقابتی آن ها در دراز مدت را فراهم می کنند. بنابراین پژوهشی حاضر با در نظر گرفتن اهمیت این مفاهیم اساسی و حیاتی در سازمان با مرور و بررسی کتابخانه ای و ارزیابی اسناد و پژوهش های انجام شده با روش فرا تحلیلی، به بررسی رابطه بین رهبری اصیل و نوآوری سازمانی با توجه به نقش واسطه ای سرمایه های روانشناختی سازمان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

رهبری اصیل ، سرمایه روانشناختی ، نوآوری سازمانی