مقایسه بابیت نشانی به یاتاقان ها به روشهای ریخته گری و پاشش حرارتی

یاتاقان های بابیتی از جمله اجزای مهم پمپ ها و توربین ها میباشد که کیفیت مناسب آنها میتواند نقش به سزایی را در کاهش دفعات تعمیر و خاموشی این تجهیزات ایفا کند . بابیت ریزی این یاتاقان ها عمدتاً به روشهای ریخته گری ثقلی و ریخته گری گریز از مرکز صورت می پذیرد. در این پژوهش سعی شده است اهمیت فرآیند پاشش حرارتی در بابیت نشانی به یاتاقان ها مورد بررسی قرار گیرد و با بابیت ریزی سنتی مقایسه گردد . قطعات پس از بابیت نشانی و آزمایش عملی در میدان واقعی، تحت بررسی های متالورژیکی و تریبولوژیکی قرار گرفتند . یافته های حاکی از آن است که لایه بابیتی در روش پاشش حرارتی از استحکام چسبندگی بالاتری به زیرلایه برخودار است . همچنین به نظر می رسد با بالا رفتن اندازه یاتاقان، روش پاشش حرارتی اهمیت بیشتری نسبت به روش های ذوبی پیدا کند . بدین لحاظ از روش های آنالیز شیمی تر، آنالیز EDAX ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آزمایش های مایعات نافذ و امواج مافوق صوت بهره لازم حاصل گردید.