حضور اجتماعی اسماعیلیان در ایران از ابتدا تا آغاز انقلاب مشروطه 1285 ش/1906 م.

پس از خروج آقاخان محلاتی (آقاخان اول) از ایران، وضعیت رهبری اسماعیلیان در ایران، با پالش های بسیاری روبه رو شد. در این دوران اسماعیلیان ایران، در جمعیت اثنی عشری ها مستحیل گشتند. و عده ای با تقیه کردن به زندگی خود ادامه دادند. از زمان آقاخان سوم با تصویب قانون 1905 م، جامعه اسماعیلی ایران به سمت یافتن هویت، گام های اساسی برداشتند. در نتیجه این قانون اسماعیلیان خود را از اثنی عشری ها جدا کردند و به عنوان جامعه ای مستقل عمل کردند. این زمان، با ساخت مدارس جهت علم آموزی، و ساخت جماعیت خانه ها جهت انجام اعمال عبادی، همراه بود. آقاخان سوم برای سیدگی به امور اسماعیلیان در ایران، از طرف خود نماینده هایی را به ایران فرساد، بعضی از این نماینده ها، ادعای رهبری می کردند و با گرویدن تعدادی از اسماعیلیان به آنها فرقه های فرعی دیگری در ایران، تشکیل شد. زمان آقاخان چهارم، اسماعیلیان با شدت بسیاری به سمت پیشرفت، حرکت کردند. آقاخان چهارم با تأسیس شبکه توسعه آقاخان، به پیشرفت اسماعیلیان ایران و جهان کمک های شایانی کرد. او به علم آموزی و مدرن کردن اسماعیلیان تأکید داشت. در نتیجه این تأکید اسماعیلیان زیادی به خارج از کشور مهاجرت کردند و اسماعیلیان روستاهای ایران به شهرها رفتند تا کسب علم کنند. آقاخان چهارم با تشکیل کمیته هایی در ایران، کنترل اسماعیلیان این کشور را در دست نمایندگان خود قرارداد.

کلیدواژه ها:

اسماعیلیان ، انقلاب مشروطه ، حضور اجتماعی