رابطه بین هوش فرهنگی و نظام آموزش و پرورش

هوش فرهنگی ظرفیتی است که به افراد اجازه می دهد تا در برابر طیف گسترده فرهنگ ها درک و فهم درستی داشته باشند و به طور - مناسب عمل کنند. هوش فرهنگی دارای چهار بعد، از جمله فراشناختی، شناختی، انگیزشی و رفتاری است. از این روی علاقه فزاینده به موضوع هوش در جهان واقعی و نه فقط محیط های کلاس درس، انواع نوینی از هوش از جمله هوش فرهنگی را طرح کرده است. چنین نکته ای بسیار حائز اهمیت است که پیشرفت های فردی و اجتماعی را محدود به مفاهیم پیوند خورده با هوش منطقی و ریاضی ندانسته و با دقت بیشتری به افراد و جوامع موفق در دستیابی به اهداف فردی و گروهی مشاهده کنیم که آنها را می توان به لحاظ هوش ریاضی و منطقی در سطوح متفاوتیطبقه بندی کرد. با توجه به تفاوت فرهنگی بسیار گسترده در کشور ایران و با توجه به ساختار سیاسی کشور و ارتباط آن با ارزش های از پیش تعیین شده، نهاد آموزش و پرورش می تواند از روش های نقش رهبری اصلاحات، نقش تمایزی، نقش اطاعتی، نقش اقتضایی، نقش تداخلی، نقش مبارزه با تأخر فرهنگی، نقش زایشی، اصلاح و پالایش فرهنگی، اجرای الگوی فرهنگی، تربیت افراد و تمرین نقش های فرهنگی و در نهایت انتقال فرهنگ به مهندسی فرهنگی و بالا بردن هوش فرهنگی افراد جامعه نقش خود را ایفا نماید

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، فرهنگ ، مهندسی فرهنگی ، هوش