استقلال دادگاه های قضایی درایران

انسان بطور طبیعی موجود جایزالخطا است و امکان بروز اشتباه ازناحیه هرکس صرفنظر ازموقعیت اداری اجتماعی و علمی او اجتناب ناپذیر نیست منشا اشتباه را باید درعوامل متعددی مانند اشتغال زیاد فکری و فیزیکی فشارهای روحی و جسمی مشکلات مالی تراکم کار عوامل محیطی و غیره جستجو نمود واضح است که اشتباه متفاوت ازخطای عمدی یا تخلف است که مرتکب آن معمولا بطور عالمانه با سوء نیت و یا به انگیزه اعمال سلیقه و غرض انجام میدهد و تحقق هدف خاصی را دنبال می کند قانون گذار باید برای مصون ماندن حقوق شهروندان ازهرگونه اشتباه یا تعرضی که ممکن است معلول حرکت یا اقدام مبتنی براشتباه یاتخلف قضات باشد و نیز درجهت تضمین دادرسی عادلانه ای که شایسته دستگاه قضایی باشد تدابیر ارزشمندی را اتخاذکند تاضریب احتمال وقوع اشتباه و تخلف را به کمترین حد ممکن برساند یکی ازشیوه های مهم برای تضمین صلابت ارای صادره و دادرسی منصفانه پیش بینی دومرحله بوده یاچندمرحله بودن رسیدگی قضایی است که علاوه برایران درکشورهای دیگر نیز متداول است مقاله حاضر درصدد بررسی ضروت و یا امکان پیش بینی شیوه یا شیوه های عادی تجدید نظر خواهی ازارای صادره ازدادگاه های قضایی است که به نوبه خود بخش مهمی ازاشتغال دستگاه قضایی کشور را اختصاص داده است

کلیدواژه ها:

تجدید نظر ، رای ، قاضی ، هیات بدوی و تجدید نظر ، قضاوت ، نظام های حقوقی ، دستگاه اجرائی ، دستگاه دادگستری