روش های تربیت و تعلیم اسلامی از منظرقرآن کریم و شهید مطهری

درتعلیم و تربیت اسلامی، هدف اساسی و غایی تربیت، الهی شدن آدمی است. برای رسیدن به این هدف ، استعدادهای عالی انسان که در خلقت او قرار داده شده است باید رشد کند و فعلیت یابد. در اندیشه شهید مطهری )ره( تعلیم و تربیت ، بحث ساختن انسان ها است و مکتب اسلام ،مکتبی مشخص، با هدف هایی معین است که برای دستیابی به این اهداف در زمینه تعلیم و تربیت اسلامی ، انسانی را محور اصلی می داند، که جامعهانسانی را می سازند .از آنجا که شهید مطهری اسلام را دینی جامع و همه جانبه می داند که قرار است برای همه انسان ها راهنما باشد، تعلیم و تربیت را نیز به عنوان بخشی از مکتب اسلام قابل بررسی گسترده می داند و برایآن اهمیت بسیاری قائل است . یک مکتب که دارای هدف های مشخص است و مقررات همه جانبهای دارد و به اصطلاح سیستم حقوقی و سیستم اقتصادی و سیستم سیاسی دارد، نمیتواند یک سیستم خاص آموزشی نداشتهباشد . ورود تعلیم و تربیت جدید به ایران و ظهور پیشدرآمدهای اجتماعی و اقتصادی مقتضی آموزش و پرورش نوین کهمشتمل بر نقد و خردهگیری بر تربیت سنتی و از جمله تربیت اسلامی بود، تردیدهایی را در باب ضرورت، امکان و کارآمدی تربیت اسلامی برانگیخت. این امر بررسی تربیت اسلامی به عنوان یک موضوع سیاسی فرهنگی مستقل را در محافل دینی موجب گردید. ضرورت طرح این مسأله آنگاه بیشتر هویدا میشود که بدانیم تربیت دارای ماهیتی هنجارین است و با متصف شدن آن با وصف اسلامی به دلیل گوناگونی معنایی اسلام، قرائتها وتفاسیر متعددی میپذیرد و انضمام راهبردها و توصیههای متفکران مسلمان بر دیگر حوزههای زندگی بشر، چالشهای جدی، در پی خواهد داشت.دین طبق نخستین آیات نازل شده بر پیامبر)ص( بر دو عنصر بنیادین تعلیمو تربیت،یعنی کسب علم و دانش)علم بالقلم( از یک سو ، و تعالی روح و کمال انسانی)علم الانسان ما لم یعلم( از سوی دیگر تأکید می کند.از دریچه همین تأکید است که می توان اولا به این ادعا که قرآن یک کتاب تربیتی است استدلال کرد ، ثانیا بر اهداف و آرمان های عام و کلی نظام تربیت اسلامی وقوف یافت. این مقاله با رویکردی توصیفی _ تحلیلی به کاوش در قرآن و دیدگاه های شهید مطهری و اهمیت وضرورت بحث پرداخته است تا روش های نوین و کاربردی تعلیم و تربیت در مکتب اسلامی را به نمایش بگذارد