تأثیر فرایند جهانی شدن بعد سیاسی جهانی شدن بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

اگر جهانی شدن سیاست را رهایی امر اجتماعی از سیطره دولت، کم رنگ شدن مرزهای ملی و فروریختن باورها و تصورات سنتی و کلاسیک از مفاهیم سیاست نظیر حاکمیت، منافع ملی و تحول قدرت ازشکل سخت افزاری به نرم افزاری بدانیم، ملاحظه می کنیم که بر اثر این فرآیند حاکمیت ملی دولت ها دچار محدودیت هایی شده و بر اثر گسترش فرآیند جهانی شدن، دولت های ملی ابعاد مهمی از توانایی، خودمختاری و حاکمیت خود را از دست می دهند و به نحو فزاینده ای با بازارهای جهانی، سازمان های تجاری منطقه ای، نهادهای سیاسی بین المللی و جنبش های فکری روبرو می شوند و این موضوعات را می توان درسیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مشاهده کرد. سیاست خارجی ایران در سال های اخیر حکایت از آن دارد که در جهت کاهش تنش ها سیر می کند و عناصر بازدارنده در روند بهبودی مناسبات، روز به روز بهموضع دفاعی سوق داده می شوند و تعقیب سیاست تنش زدایی و تعامل سازنده با جهان براساس سند چشم انداز، نشانه هایی از تأثیر گذاری فرایند جهانی شدن در بعد سیاسی آن بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود و تنش زدایی به منزله واکنشی مناسب به پدیده جهانی شدن، منادی دعوت جهان به صلح مبتنی بر عدالت و مساوات است که بر نهادینه شدن مقررات حقوق بین الملل و کاهش تنش در دو سطح منطقه ای و جهانی و تعامل سازنده کشورها با یکدیگر برای پیشبرد اهدافشان در عرصه بین المللی است.