مقایسه تحلیلی پدیده معراج در نگاه شعر کلاسیک و شعر چند شاعر معاصر

در این پژوهش سعی می شود ابتدا تحلیل درستی از پدیده «معراج» به مخاطبان عرضه شود و سپس گام به گام تبیین شود که چگونه حالت تقدس و جنبه اولوهیت معراج رنگ باخت و از انحصار بزرگان دین، عرفا، و شخصیتهای درجه اول کشوری و دینی، تبدیل به پدیده ای رایج و همگانی در میان تمامی افراد بشریت شد؛ بدین شرح که برای عروج، حتما لازم نیست که کسی پیامبر یک ملت(:حضرت محمد) یا عارف نامی(:بایزید بسطامی) یا حکیم بزرگی(:سنت آگوستین) باشد.بلکه لازمه این، صرف بشر بودن است که خصیصه ذاتی تمام افراد زنده است. در نتیجه تمامی افراد بشریت، بالقوه توانایی عروج را دارند. لازم به شرح است که در این پژوهش معراج پیامبر به عنوان یک نمونه اعلی معراج سنتی و دینی و شعر سه شاعر معاصر –حجمسبزاخوان، معراج نامه شفیعی کدکنی و معراج نامه فریدون مشیری- به عنوان معراج اومانیستی گزینش شده و تکیه این پژوهش بیشتر بر این چند نمونه است

کلیدواژه ها:

معراج ، شعر کلاسیک ، اومانیسم ، پیامبر اسلام ، اخوان ثالث ، شفیعی ، فریدون مشیری