نقش مدیریت دانش در توسعه پایدار سازمانهای یادگیرنده

مسئله اساسی در این پژوهش، بررسی رابطه مدیریت دانش با یادگیری سازمانی و شرکت برق منطقه ای خوزستان می باشد. برای این منظور، مطالعه در فضای یک سازمان فنی و مهندسی (شرکت برق منطقه ای خوزستان) و در بین 162 نفر از مدیران و کارکنان آن که به شیوه تصادفی انتخاب شده اند انجام گردید. برای شناخت مدیریت دانش از کتاب مدیریت دانش، فرایندها و رویکردها نوشته علی ربیعی و برای شناخت اصول یادگیری سازمانی از کتاب پنجمین فرمان (خلق سازمان های یادگیرنده) نوشته پیتر سنگه استفاده شده است. مدیریت دانش بر اساس چهار بعد شامل کسب دانش، ثبت دانش، خلق دانش و انتقال دانش، همچنین اصول یادگیری سازمانی براساس چهار بعد مدل ذهنی، یادگیری تیمی، تفکر سیستمی، که تسلط قابلیت های فردی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات دو پرسش نامه یکی برای مدیریت دانش و دیگری برای اصول یادگیری سازمانی تهیه و توزیع گردید. تحقیق حاضر از نظر هدف و یک تحقیق کاربردی از نظر نحوه گردآوری داده ها گوک تحقیق توصیفی و پیمایش و از آن هم بستگی می باشد. برای بررسی ارتباط بین مدیریت دانش و اصول یادگیری سازمانی از آزمون ضریب هم بستگی، تحلیل رگرسیون، مدل معادلات ساختاری و تحلیل عاملی استفاده شد. برای اولویت بندی اوان مدیریت دانش اصول یادگیری سازمانی از آزمون رتبه بندی فریدمن و برای تعیین توزیع جامعه نمونه از آزمون کلموگروف -اسمیرنوف و شاپیرو-ویلک استفاده گردید. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که بین مدیریت دانش و اصول یادگیری سازمانی در سازمان مذکور رابطه معنی داری وجود دارد و طرفی بعد کسب دانش، بعد غالب در سازمان می باشد و سبک تسلط قابلیت های فردی نیز بیشترین کاربرد را در بین مدیران و کارکنان دارد و بین بعد کسب دانش و تسلط قابلیت های فردی نیز رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اصول یادگیری سازمانی ، مدل ذهنی ، یادگیری تیمی ، تفکر سیستمی ، تسلط قابلیت های فردی