تحلیلی بر پیاده سازی مدیریت دانش بنیان در سازمانهای غیردولتی ایران

امروزه دانش به عنوان یک فاکتور رقابتی کلیدی در اقتصاد جهانی شمرده می شود. در اصل مدیریت دانش به دست آوردن و اشتراک گذاری و بسط دانش در راستای به صدور ثانیه سازمان است. در جامعه امروزی همه گروه های کاری و علمی اتفاق نظر دارند برای اینکه سازمان ها بتوانند در دنیای تجارت و رقابت، حضور مستمر و پایدار داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت کنند. علیرغم اینکه دانش به عنوان منبعی برای بقای سازمان و سرمایه فکری به عنوان مبنای اولیه دستیابی به شایستگی های اصلی و راهبردی برای عملکرد برتر مطرح می شوند و شرط موفقیت سازمان ها دستیابی به یک دانش و فهم عمیق در تمامی سطوح است اما بازهم بسیاری از سازمان ها هنوز به مدیریت دانش به طور جدی توجه نکرده اند. به گفته پیتر دراکر (راز موفقیت سازمان ها در قرن 21 همان مدیریت دانش) است مدیریت دانش فرایند ایجاد ارزش از دارایی های نامرئی سازمان یعنی سرمایه انسانی است. ما در دنیایی زندگی می کنیم که به خاطر پدیده جهانی شدن، دچار تغییرات سریع و اجتناب ناپذیری است. در قرن حاضر اقتصاد به سمت اقتصاد دانش محور حرکت کرده و بسیاری از معادلات کنونی کشورها را با چالش مواجه ساخت که این امر، خود حاصل فناوری اطلاعات و ارتباطات است . این تغییرات اگر چه ما را با مشکلاتی مواجه می کند اما فرصت هایی را نیز پیش روی بخش غیر دولتی قرار می دهد. اگرچه بخش غیردولتی اولین قدم ها را در زمینه پیاده سازی مدیریت دانش برداشته است اما هنوز با آن فاصله دارد. در این مقاله سعی می گردد یک ساختار مدیریتی دانش پایه که توسعه فرهنگ سازمان را در سازمان های غیردولتی ایران سهولت می بخشد و آن را توسعه می دهد ارائه گردد. لذا در ابتدا ضمن شناخت دانش، انواع آن، فواید به کارگیری دانش و سازمان ها، ویژگی های سازمان های دانش پایه، شناخت سازمان های غیردولتی، اندازه گیری و پیاده سازی دانش و سازمان های غیردولتی سعی می شود در انتها به ارائه راهکارها و توصیه های سیاستی در این خصوص پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

پیاده سازی ، دانش ، مدیریت دانش ، مهندسی دانش ، سازمانهای غیردولتی