ضرورت تدوین ضوابط و الزامات طراحی وب سایت ها و پرتال های کشور

اینترنت به درستی پدیده قرن است. این پدیده نوظهور به حدی در جوامع بشری رسوخ نموده است که دیگر به سختی نقطه‌ای از کره خاکی را می توان یافت که تحت پوشش و تأثیر آن قرار نگرفته باشد. این نفوذ خارق‌العاده، اینترنت را به یکی از قدرتمندترین رسانه ها در دنیا تبدیل نموده است. دامنه نفوذ بسیار، هزینه های اندک و خدمات دهی بدون محدویت زمان و مکان و به صورت 365/7/24، برخی از مزایایی است که با حضور در اینترنت به دست می آید. در گذشته نه چندان دور انجام جزئی ترین امور و تعامل بین دولت با شهروندان (G2C)، دولت با بازرگانان (G2B)، دولت با دولت (G2G)، دولت با کارمندان (G2E)، بنگاه‌های اقتصادی با یکدیگر (B2B)، بنگاه‌های اقتصادی با مصرف کنندگان (B2C) ، مصرف کنندگان با یکدیگر (C2C) و ... مستلزم صرف ساعت‌هاف روزها و بعضاً ماه‌ها وقت و هزینه های گزاف و سربار برای هر دو طرف بود. با پیشرفت‌های فناوری اطلاعات انجام امور با کمترین هزینه ممکن و بعضاً با صرف چند دقیقه یا ثانیه وقت امکان پذیر گردیده است. ضمن اینکه با توسعه فناوری اطلاعات اصولا بسیاری از این تعاملات که در گذشته عملا امکان پذیر نبود و یا بسیار محدود صورت می گرفته توسعه یافته است. این مسئله دولت‌ها را شدیداً به استفاده از فناوری اطلاعات و توسعه آن در جوامع خویش ترغیب نموده و هم اکنون حرکت به سوی کسب و کار الکترونیک و ارایه خدمات برخط با استفاده از دانش و فناوری های نوین سرلوحه کار دولت‌ها قرار گرفته است.