ارزیابی میزان خورندگی خاک از طریق اندازه گیری مقاومت ویژه الکتریکی خاک(مطالعه موردی: منطقه رضی آباد واقع در جنوب غربی تهران)

پدیده خوردگی در خطوط لوله انتقال آب یکی از معضلات مهم جهان امروز بوده و خورندگی خاک یکی از اصلی ترین عوامل خوردگی در لوله های آب می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان خورندگی خاک بر روی لوله های فولادی انتقال آب در ۱۴ نقطه از منطقه رضی آباد واقع در جنوب غربی شهر تهران می باشد که بر اساس استفاده از روش ژئوالکتریک مورد مطالعه قرار گرفته است. در پروژه های طراحی سیستم اتصال به زمین و هم چنین تعیین میزان خورندگی خاک، عموما مقاومت ویژه الکتریکی ظاهری، مد نظر قرار می گیرد. به منظور دستیابی به نتایج قابل قبول و منطقی و پس از طراحی شبکه های حفاری، عملیات حفاری گمانه های دستی شروع شده و در هر منطقه یک حلقه گمانه دستی به عمق ۵ متر حفاری می گردد و از عمق های ۳، ۱و۵ متری گمانه ها نمونه برداشت می شود. جهت مطالعات تکمیلی، آزمایش SPT نیز به منظور بررسی تراکم خاک در همان عمق ها انجام می گیرد. نمونه های خاک برداشت شده با مراقبت های ویژه ای به آزمایشگاه انتقال داده شده و آزمایشات مختلف جهت شناسایی نوع و میزان رطوبت آن که هر دو آیتم در میزان خورندگی خاک تاثیر گذار می باشند، بر روی نمونه ها انجام می گیرد. با توجه به اینکه مقاومت ویژه الکتریکی خاک به دو تا متغیر، درصد رطوبت و میزان تراکم خاک، وابسته می باشد و با افزایش تراکم خاک و کاهش رطوبت خاک میزان مقاومت ویژه الکتریکی افزایش یافته و در نتیجه میزان خوردگی لوله های فولادی کاهش می یابد، لذا بر اساس نتایج به دست آمده از نمونه های برداشت شده و آزمایشات ژئوالکتریک انجام شده، مشخص گردید از ۱۴ منطقه مورد نظر ۱۳ منطقه دارای خوردگی متوسط و ۱ منطقه دارای خوردگی بالا می باشد.

کلیدواژه ها:

ژئو الکتریک ، منطقه رضی آباد ، مقاومت ویژه الکتریکی خاک ، خورندگی خاک ، SPT