بررسی نورگیری و استفاده از رنگ در مساجد (نمونه موردی مسجد شیخ لطف الله)

در هنر معماری نور یکی از اجزایی است که کنار عناصر و مفاهیم دیگر از قبیل ساختار، نظم فضایی، مصالح، رنگ مطرح می شود ودرطراحی به عنوان یک عنصر مجزا باید نقش خود را ایفا کند. یکی از مهمترین مشخصه های نور طبیعی، توالی و دگرگونی آن در طول روزاست که باعث حرکت و تغییر حالت و رنگ اجسام در ساعات مختلف می شود. در معماری اغلب بناهای مذهبی نور به عنوان عنصری بارزو مستقل از سایر عناصر و مفاهیم به کار رفته در ساختمان به کار گرفته می شود به گونه ای که شعاع های آن به طور واضح در داخلکالبد مادی و تاریک حجم قابل مشاهده است. استفاده از نور ورنگ در بناهایی مانند مسجد باعث شفاف سازی والقای حالت عرفانی وملکوتی در روح شخص حاضر در بنا شده واحساس نزدیکی بیشتری به خالق هستی پیدا می کند. این پژوهش سعی بر آن دارد تا باتحقیق توصیفی و تحلیلی و با مطالعه منابع کتابخانه ای و اسناد مکتوب، به بررسی و ارزیابی عناصر نورگیر، همچنین بررسی رنگهای مورد استفاده در معماری مساجد، و به عنوان نمونه مسجدشیخ لطف الله بپردازد. یافته های تحقیق حاکی از آنست که ترتیببهره گیری از عناصر نورگیر متداول در معماری مساجد، روزن، هورنو، شباک و روشندان می باشد. رنگ های مورد استفاده در مساجد، بهترتیب شامل، سفید، آبی و فیروزه ای برای فضای داخلی و فیروزه ای، زرد و لاجوردی برای فضاهای خارجی می باشد.

کلیدواژه ها:

مسجد شیخ لطف الله ، نور ، رنگ ، روش های نورگیری