کنکاشی پیرامون ضوابط و معیارهای معمارانه برای انتخاب مکانی مناسب برای رصدخانه

کوشش انسان در پی بردن به چیستی آن چه در پهنه آسمان می بیند و ره جستن به خاستگاه عالم خاکی، قدمتی بهدیرینگی تبار آدمیان دارد این تلاش ها که شاید از فرو بردن ترکه ای نازک در زمین های بارو.ر بین النهرین، جلگه ایلامو حاشیه طغیان خیز نیل بزرگ، به عنوان شاخص یا ساعت آفتابی ساده آغاز شده باشد، اکنون جای خود را به دقیقترین ابزار گزینی ها در ساخت و هدایت تلسکوپ های فضایی و گسیل فضاپیماهای کاوشگر بی سرنشین به مقصدهاییفراتر از مرزهای سامانه خورشیدی داده است.رصد خانه برای ایرانیان باستان بیشتر حکم زمان سنج یا شاخص خورشیدی بوده تا به کمک آن بتوانند حساب سال وماه خویش را داشته باشند، بطوریکه حتی وقتی بنای ارزشمند تخت جمشید را از جنبه نجومی بررسی می کنیم در کهنترین بخش صفه تخت جمشید، آنجا که داریوش دستور نخستین ساختمان را در سال 58 قبل از میلاد داد و اکنون تالارشورا خوانده می شود، محل و نشانه انجام گرفتن اولین رصد پرتو خورشید در بامداد نخستین روز فروردین ماه است.حال از اهداف اصلی انجام این مقاله می توان به یادآوردن گذشته غنی ایران در زمینه نجوم و رصد ستارگان و وقایعنجومی را نام برد. همچنین با مطالعات کتابخانه ای و میدانی معیارهایی جهت، خلق فضایی برای ایجاد پیشرفت اطلاعاتمردمی در مورد فضا و درک عمومی آن ها از محیط اطراف از دیگر اهداف انجام این مقاله بوده است.طراحی مراکز نجومیبرای رشد و پیشرفت علمی کشورمان و بازگشت سرمایه های از درست رفته کشور و صحه گذاشتن بر اقتدار علمی کشورنیز بسیار مؤثر است.

کلیدواژه ها:

معماری ، رصدخانه ، مکان یابی ، نجوم