بررسی شاخصه ها و زمینه های بهره گیری از علم بیونیک در خلق فرم های معماری

بشر از دیرباز همواره در حال الهامگیری از طبیعت در ساخت و ساز خود بوده است. در طول تاریخ تکامل، هرگاه مسیرحرکت بشر از رفتار طبیعت فاصله گرفته سبب شده است پدیدههای مشهودی به عنوان آسیب های طبیعی یا معضلاتویژه پدید آیند. فرم های طبیعی در طی قرون متمادی برای رسیدن به راه حلهای قابل قبول در برابر عوامل خارجی ازجمله: اقلیم، دسترسی به غذا، سرپناه و غیره توسعه یافته اند. معمارى بیونیک به مفهوم الهام پذیرى از طبیعت در طراحىبنا می باشد. در بیونیک، تحقیق فقط به یک رشته خاص علمی محدود نمی شود، اگر چه خود بیونیک هنوز بعنوان یکعلم نوپاست، اما فعالیت بیونیکوانان را می توان در حوزه علوم کاربردی مطرح کرد که همچون رابطی پدیده های گوناگونرا با الگوهای زنده مقایسه می کنند. هدف این پژوهش بازشناسی مفهوم معماری بیونیک و تعیین جایگاه آن در معماری،در راستای رسیدن به یک نوع معماری متعارف با اصول معماری پایدار و هماهنگ با طبیعت و همچنین مصادیقکاربردی الگوبرداری فرم و ساختار از طبیعت می باشد. روش تحقیق به صورت تحلیلی از طریق مطالعه و بررسی معماریبیونیک و برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که درالگوبرداری از طبیعت می توان از فرم، سازه و ساختار، ترکیبات و یا مصالح در خلق فضای معماری الهام گرفت.

کلیدواژه ها:

بیونیک ، معماری ، طبیعت ، فرم ، عملکرد