بررسی مصالح بکار برده شده در کاروانسراهای اقلیم گرم و خشک با رویکرد پایداری (نمونه موردی: کاروانسرای مشیرالملک)

فضاهای زیستی در هر منطقه تحت تأثیر خاستگاه های فرهنگی، محیطی، اجتماعی، تاریخی و سیاسی آن منطقه شکل گرفته است. بحث معماری پایدار و همساز با محیط زیست چند سالی است که در جهان مورد توجه قرار می گیرد وبناهای ایران از دیرباز این اصل را لحاظ میکرده اند. استفاده از مصالح پایدار می تواند عمر بناها را زیاد و به دوام وماندگاری آنها کمک کند و قابلیت جلوگیری از اتلاف انرژی، بازیافت استفاده مجدد و افزایش پایداری بناها را دارد. با بهکارگیری مصالح پایدار میتوان ساختمان سازی را به سوی پایداری برد که این امر باعث کاهش هدر دادن انرژی درمصالح می شود. معماران و هنرمندان ایرانی برای ساخت کاروانسراها طرحی را در نظر گرفته و توانسته اند بنایی را بسازندکه با گذشت قرن ها ساختار کلی خود را حفظ کنند. ومی توان با استفاده از مصالح نو جایگزین مناسبی برای مصالحگذشته انتخاب کرد.در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی و کیفی به بررسی مصالح مورد استفاده در کاروانسراها با رویکرد پایداری مورد بررسی واقع شده. همچنین از طریق روشهای کتابخانه ای، میدانی و مصاحبه مصالح استفاده شده در کاروانسراها راشناخته و پایداری آنها مورد مطالعه قرار گرفته است. با بررسی کاروانسرای مشیرالملک در برازجان به عنوان نمونه موردی تحقیق صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مصالح بومی ، کاروانسراها ، بوشهر