بررسی دلایل کمرنگ شدن استفاده از هنر معماری اسلامی در معماری دوره پهلوی (مطالعه موردی تهران)

معماری و شهرسازی ایران در دوران معاصر تحت تاثیر تحولات اجتماعی و اقتصادی درونی و بیرونی و عوامل تاثیرگذاروابسته بدان، دستخوش تغییرات فراوانی بوده است. این تغییرات چنان بنیادین بوده که سبک ها و چالش های فراوانی رادر فضای معماری و شهرسازی ایران هم در فضای مفهومی و هم در فضای عینی موجب شده است. به این اعتبار، شهرتهران، بواسطه قرار گیری در کانون این تحولات، در راس نمونه های کاملا متحول شده شهری ایران قرار دارد که رد پایدوره های متفاوت را می توان در آن مشاهده کرد.هدف این پژوهش، شناخت ریشه ای علل تحولات ایجاد شده و چگونگی تأثیرآنها در معماری معاصر ایران است. از این روبا تحلیل عوامل سیاسی- اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و ویژگی های معماری دوران تحول تاکنون، شاخص های ایجاداین تغییرات بی سابقه در روح معماری گذشته ایران شناسایی شده، این تحولات در قالب تقلیدهای سطحی و نابجا منجربه تبدیل شهر ایرانی به وارد کننده سبک معماری و شهرسازی از اروپا می گردد. این امر که در ابتدای امر متاثر از سفرشاهان قاجار به فرنگ بود، با اصلاحات ناشی از مشروطه رنگ و بوی دیگری یافت و متعاقبا تحت تاثیر اندیشه هایدانشجویان از فرنگ بازگشته، در دهه های بعدی تشدید شد و نهایتا منجر به پدیداری شهرهایی شد که در زمینهمعماری و شهرسازی، نه توان مقایسه و مقابله با نمونه های غربی را داشتند و نه قادر به مقایسه با پیشینه تاریخی خود بودند.

کلیدواژه ها:

هنر معماری ، معماری دوره پهلوی ، معماری تهران ، معماری اسلامی دوره پهلوی