هندسه، معماری و موسیقی؛ هندسه، سازما نده مشترک بین هنرهای معماری و موسیقی

هندسه که از روز نخست آفرینش فضا، ساخت جهان بر آن استوار است چه آن چه حکمای قدیم آموزش میدادند و چه آن چه امروزه در دانش نو بدان بها داده می شود، عامل مشترک سازما نده فضای موسیقیایی و کالبد معماری محسوب م یشود. شئون مختلف هنر، ازجمله معماری وموسیقی، دارای اصول مشترکی هستند که در ساختار، مفاهیم و اجزای آنها جاری و ساری است. این اصول که نشات گرفته از معرفت و حکمت هرقومی میباشد، دارای شک لهای مفهومی مشترکی هستند؛ چرا که هندسه، تجلی ریاضی و عدد در قالب اشکال، اصوات و رن گها می باشند. به نظر می رسد آن چه که سبک ها و مکاتب معماری و موسیقی فرهن گها و اقوام را از همدیگر متمایز م یکند، تناسب انتخابی و قانونمندی کاربست و همجواری اشکال و اصوات در کنار هم م یباشد که نتیجه ی آن محصولی است متمایز که جزئی از هویت هر قوم، مکتب یا سبکی را شکل می دهد.هویتی که برای ایرانی معاصر به سبب هجوم مدرنیته از دنیای غرب، کم رنگ شده است. معمار ایرانی معاصر چندیست در به در هویتش را م یجویدو نشان ههایش را صرفا در عناصر ظاهری و شکلی کاوش م یکند و به کار می بندد. این روش تا حدودی موفقی تآمیز بوده اما به زعم اکثر کارشناسان راه حل بهینه به شمار نم یرود. هدف از این تحقیق شناخت نقش هندسه به عنوان عامل سازما نده معماری و موسیقی سنتی ایران است تا از این طریق به جستجوی هویت گمشده ی معماری ایرانی بپردازد. در این پژوهش از روش سیستماتیک با ساختار اثبات گرایی استفاده شده است. درجمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای بهره برده است. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر اینست که هندسه توسط اصولی همچون وحدت گرایی،درون گرایی، سلسله مراتب و کاربست اشکال در ساختار اثر همواره در حکمت و هنر ایرانی اسلامی از جمله معماری و موسیقی ایرانی جاری بوده است.

کلیدواژه ها:

هندسه ، موسیقی ایرانی ، معماری ایرانی