بازشناسی مفاهیم معماری ، شهرسازی و توسعه پایدار

در اواخر قرن بیستم و شروع قرن بیست و یکم، پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه ی عرصه ها به خصوص شهرسازی و معماری مطرح شد. این بحث بعد از شکست مکاتب پست مدرن و مدرن به شرایط مطلوب زندگی و آثار مخرب به محیط زیستو جامعه در مطرح ملی، منطقه ای و محلی پا به عرصه گذاشت.نقش پایداری در طراحی شهری و معماری از جمله مهمترین موضوعات بحث برانگیز در دوراتن معاصر محسوب می شود. اکنون باگذشت نیم قرن از پیدایش این بحث در برنامه ریز های شهری و تعریف مفاهیم و راهکارها در توسعه شهری پایداری و به ویژه در کشورهای جهان سوم هستیم. معماری و شهرسازی ایرانی همواره در تمامی دوران با تکیه بر زیرساخت های فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و طبیعی زمان خود شکل گرفته و در نقاط مختلف ایران به دلیل وجود اقوام، مذاهب و اقلیم های گوناگون، انواع مختلف سبک های معماری و شهرسازی به وجود آمده است. این مسائل موجب می وشند باتوجه به موضوع پایداری در شهرها در رای امور قرار گیرد. هدف از این پژوهش، ارائه مفامیم دقیق تراز مفاهیم پایداری در 3 حوزه ی محیط زیست، اقتصاد و فرهنگ است و برنامه ریزی براساس این معیارها و استانداردها و ارائه راه کارهای عملی به اهداف و اصول اصلی پایداری و به خصوص پایداری اجتماعی که برای بقای شهرها لازم و ضروری است، رسید. همچنین توجه به ابعاد زیست محیطی در طراحی فضاهای شهری باتوجه به معماری و شهرسازی سنتی ایران است. روش کیفی و تحلیل محتوایی است و همچنین این تحقیق جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده های کتابخانه ای است که اهداف این پژوهش را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار شهری ، استاندارد سازی شهری ، شهرسازی پایدار ، معماری و شهرسازی ایران