آیه ی فطرت و نظریه ی توحید و دین فطری؛ رهیافت تاریخی

آیه ی فطرت به لحاظ تفسیر مفهوم فطرت از آیات بحث انگیز در تاریخ اندیشه ی اسلامی است. یکی از نظریه های عمده در تفسیر فطرتی که خداوند، مردم را بر آن سرشته است، ارجاع آن به توحید یا اسلام است. گرایش مفسران به این تفسیر به سبب عواملی همچون روایات وارده در منابع شیعه و سنی، مبین بودن عقیده ی توحید از لحاظ عقلانی و همچنین برخی احتمالات نحوی در بیان نقش ترکیبی واژه ی فطرت در آیه است. بسیاری از مفسران از ارائه ی تحلیلی از رابطه ی میان توحید یا اسلام از یک سو و فطرت انسانی از سوی دیگر، قصور ورزیده اند. برخی این رابطه را براساس عقلانیت آموزه های اسلام تفسیر کرده اند و برخی دیگر بیان های پیچیده ی عرفانی و فلسفی از این رابطه ارائه کرده اند. در این مقاله به بررسی و مقایسه ی تحلیلی تفاسیر ارائه شده از آیه ی فطرت پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آیه ی فطرت ، نظریه ی فطرت ، خداشناسی فطری ، دین فطری ، توحید فطری