بررسی تطبیقی حریم خصوصی در معماری مساکن عصر حاضر با ویژگی معماری ایرانی-اسلامی

معماری غنی و هنرمندانه سنتی ایرانی که در عصر حاضر تنها یادگاری از آن به جا مانده است، حاصل پیوند هنر ایرانی با اندیشه اسلامی که طراحی ،ظرافت و دقت بی نظیری را در آثار سنتی ایرانی از خود برجای گذاشته است. یکی از اصولی که البته ،قبل از اسلام ،در معماری ایران رعایت می شد و بعدها در کالبد تازه ای در معماری ایرانی- اسلامی رخ عیان کرد، محرومیت است که نقش تاثیر گذاری در سازماندهی فضایی و عملکرد گوناگون ایفا کرده است. از جمله مسائل و مشکلات در خصوص طراحی مجتمع های مسکونی در عصر حاضر، رعایت حریم خصوصی در مسکن می باشد که متاسفانه قربانی عوامل اقتصادی، اجتماعی و عدم تطابق معماری مدرن با فرهنگ بومی شده است. از این رو می بایست راهکارهایی در جهت طراحی مجتمع های مسکونی ارائه کرد تا به معماری نوین تطبیق یافته با فرهنگ و حفظ حریم خصوصی ساکنین دست یافت. این مقاله با پرداختن به مفهوم محرمیت و حریم خصوصی به روش کیفی و با مروری بر تعاریف مختلف و بعضی نظریه های این حوزه، به بررسی این مفهوم محرومیت و حریم خصوصی به روش کیفی و با مروری بر تعاریف مختلف و بعضی نظریه های این حوزه به بررسی این مفهوم در حوزه ایرانی- اسلامی می پردازد ودر ادامه به کیفیت رعایت این اصل در معماری عصر حاضر ایران اشاره می کند.در پایان مبتنی بر تعاریف و مصادیق مربوط و با توجه به پاسخ هایی که ساکنان فعلی مساکن ایرانی به این نیاز داده اند، پیشنهاد می کند که طراحان معمار مساکن ایرانی،بوسیله بازآفرینی برخی اصول و ابزار معماری سنتی حساسیت بیشتری نسبت به حریم خصوصی افراد ، طرح های خود را لحاظ نمایند.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، حریم خصوصی ، فرهنگ دینی ، خانه سنتی