بررسی عملکرد علمی- آموزشی و نقش هوش عاطفی در بهبود آن

پژوهش حاضر با هدف بررسی عملکرد علمی- آموزشی و نقش هوش عاطفی در بهبود آن انجام شد. این تحقیق از نظر هدف و نوع استفاده کاربری و روش تحقیق آن توصیفی تحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل 170 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان است که برای انتخاب نمونه 104 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد سیبر- شرینگ و محقق ساخته به ترتیب برای جمع آوری داده های مرتبط با هوش عاطفی و عملکرد اعضای هیات علمی بود که پایایی آن بر اساس آلفای کرونباخ 0/81و0/83 محاسبه و روایی آن با شیوه روایی صوری و محتوا مورد تایید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها از آزمون همبستگی ضریب پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که هوش عاطفی پیش بینی کننده ی خوبی برای مؤلفه های ارزیابی عملکرد اعضای هیات علمی توانمندی های علمی، طرح درس، روش های تدریس، نظم و انضباط و ارزشیابی تحصیلی هستند. از اینرو، آشنایی اساتید دانشگاه با مؤلفه های هوش عاطفی، از جمله توانایی شناخت استعدادهای درونی خویش، توجه به احساسات، عواطف دانشجویان و همکاران، خود را عضوی مؤثر و درخور احترام در فعالیت های گروه معرفی کردن، ارزش قائل شدن به مقام و جایگاه علمی خویش، میتوانند در بهبود عملکرد آموزشی پژوهشی گام های مؤثری بردارند .

کلیدواژه ها:

عملکرد علمی- آموزشی ، هوش عاطفی ، دانشگاه سیستان